Sen...Yüzümdeki gülüşlerinellerimdeki terlemeninyüreğimdeki deli atışın sebebi...Her gece uykumher sabah güneşim.Yıldızımay'ımakan kanım.Bitmeyen masalım.Bahçedeki çiçeğimçiçekteki rengim.Gökyüzümdenizimmavim sen... Sevdamın adresiaşkımızın menziliiçkimdeki tatyaşadığım hayat sen...Sebebimniyetimgeleceğimgeçmişimbilinmezl iğimbelirsizliğimkararlılığımkararsızlığım sen...Bitmez yolculuğumsonsuzluğum.Sengözümelimyüreğim.Bebe ğim sen... Hani gidecek olsanyollarına sererim tüm kır çiçeklerini.Bilirim basamazsın çiçeklere de yine kalırsın benimle.Üzülecek olsaniçim erirkalırım öyle.SENİ ÜZEN BİŞEY BENİ BİN ÜZER İNAN.Kırıyorsam senibu benim dengesizliğimdendirşaşırmışlığımdandır.Kendimle kavgalıyım ben.Bir yanım sana tutkunbir yanım çok bencil.Kayboluşlara vuruyorum kendimiseni üzdüğümü bilmeden.Her kayboluşum yara açıyor sende biliyorum.Ah bennasıl da vurdumduymaz olabiliyorum bazen...Bakma bana birtanemiçimdeki aşkın büyüklüğünü ölçme bunlarla.Seviyorum diyorsam seniöyle.Gereğinden fazla 'erkeğim'bazenbağışla... Seni bilirim benbir tek seni.Seni söylerimseni duyarım her yerde ve her zaman.Sensiz olmaya gücüm yok artıksensizliğe katlanmak benim harcım değil.Seni her şeyinleay parçası yüzünleduruşunlagülüşünlebakışınlakonuşmanlaç ocukluğunlaolgunluğunlakızgınlığınlaşaşkınlığın lagüçlülüğünlezayıflığınla kabul etmişim bi kere.NE DEĞİŞNE DE DEĞİŞTİR BENİ.Biz böyle sevdik birbirimizi.Seni sen yapan ne varsa kabulümdür hepsi. Seni özlemek diye bir şey de var bu hayatta ve bu bazen öylesine dayanılmaz oluyor ki...YOKLUĞUNU YAŞAMAYI BECEREMİYORUMÜZGÜNÜM.İçimdeki o 'fazla erkek'yokluğunda çekiliyor bir köşeye ve ben güçsüzlüğümle başbaşa kalıyorum.Katlanamıyorum anlasensizliği 'yok' hükmünde sayıyorum.Sensizlik diye bir şey yoköyleyse sensiz kalmak da yok. Şimdi hangi denizin kıyısındaysanhangi göğün altındaysan önce o sonsuz maviliğe sonra da başını yukarı kaldırıp yıldızlara bak.Aşkımıyüreğimiiçimdeki seni mavilere yükleyip gönderiyorumtut onu.Tut ve bırakma...Ben maviyi sende buldumbeni BAŞKA RENKLERLE KANDIRMA...
Bırakıp gitmek istiyorum her şeyi herkesi… Yüreğim yanıyor içim acıyor. Canım çok yanıyor Tanrım… Elimde bir oyuncak çocukluğuma geri dönmek istiyorum. Sorumsuz sorunsuz mutlu… Okadar uzak ki umut ettiğim şeyler bana. Okadar zor ki bu yüreğin tamiri. Bir tanem bebeğim gözlerini bana sarılmanı özledim. O kadar özledim ki seni isyan edesim geliyor. Sen şimdi kaçıncı uykunda sarılıyorsun yanındaki bedene. Mutlu musun? Ben aklına geliyor muyum? Düşünüyor musun beraber geçirdiğimiz saatleri? Ona da bana baktığın gibi sevgi dolu bakıyor musun? Ona da bana sarıldığın gibi sıkı sıkı sarılıyor musun? Ona bakarken de gözlerin parlıyor mu? Ben yalnız ben çaresiz senin bana gelmeni bekliyorum. Karşılık beklemeden sadece beni sarmanı beklerken seni sevmeye seni içimde büyütmeye devam ediyorum… Sen biriciğim sevdiğim meleğim… O kadar işledin ki içime o kadar tanıdıksın ki bırakamıyorum unutamıyorum seni!!! Ne yapacağımı ne yapmam gerektiğini bilmiyorum. Sadece bana gelmeni bana sarılmanı bekliyorum küçük bir çocuğun sevgi beklediği gibi… Geldiğinde yüzümü gömeceğim göğsüne doyasıya sarılacağım sana… Yine alacağım o sevgi dolu yüzünü ellerimin arasına. Bana sarıldığında nefes bile almayacağım ürkütmemek için seni. Sen yeter ki gel yeter ki sevgini esirgeme benden. Yine git sonunda istersen. Sesimi çıkartmayacağım…
Bir başıma bu kentin sokaklarında yürüyorum.Üşüyorum.Ne kadar uzaksan bana o kadar soğuyor hava.Sen yoksansıcaklık hep mevsim normallerinin altında.Bu yüzden meteoroloji raporları bile umrumda değil.Kar mı yağıyor yoksa yağmur mubana ne?Ben senin hasretinle sırılsıklamım zatendaha ne kadar ıslanabilirim ki? Burada mısın değil misin belli değil.Bazen gidişlerin kahramanı oluyorsunbazen sonsuz kalışların.Doyumsuz gecelerdesin kimi zamanbazen de yalnız karanlıklardasın.Bitmek bilmez bir şarkısın;amaben mi notaları yanlış basıyorum da sen bu şarkıyı söylemiyorsun?Neden susuyorsun? Aşkın sessizliği ne kadar korkunç olur bilir misin?Bir tek kelimeye hasret geçen gecelerin hesabını soracağın kimse de yoktur üstelik.Kendi kendiyle konuşana deli derler yabeni çoktan akıl hastanesine kapatmaları gerekirdi.Hem de iflah olmaz hastalar bölümüne... Yokluğuna alışmaktan korkuyorumne kadar kötü...Yokluğunu yürüyorum sokaklarda.Yokluğunu içiyorum kadeh kadeh.Hiç gelmeme ihtimalin bir idam mahkumuna dönüştürüyor beni.Hiçbirşey yapmadan beklerler ya hücrelerindeölümün soğuk nefesini hissederek...Anlamlı olan bir şey yoktur onlar için.Belki de bir an önce ölmektir akıllarından geçenbu bekleme işkencesi bitsin diye...Bu yokluk hissi öldürecek beni... Gelebilme ihtimalin ise yüreğimdeki kuşları havalandırıyorkanat seslerini duy.Gelmek iste yeter kiyorulmayasın diye kuşlarım taşır seni bana.Bir görsem yüzünüah bir dokunsam sana...Göreceksinsevdanın çiçek çiçek açtığınıumudun bir yangın gibi alev alev ikimizi birden sardığını.Anladım ki mümkün değil seni sensiz yaşamak.Ben o gönlü genişlerden değilim.Madem içimdesinyüreğimde taşıyorum senio zaman yanımda da olmalısın.Sensiz yaşanmayacak bu aşk ötesi yok. Şimdi yalnız geceleri seviyorum.Seni yıldızlarda buluyorum.Daha bir dayanılır oluyor sensizlik sancısı.Mümkünü yok çıkmayacaksın aklımdanbu yüzden geceel ayak çekilmişkenhiçbir ses yokken seni düşünmek(yokluğunu değil ama)daha iyi.Bütünüyle sen oluyorsun o zaman her yerde.Ne kadar yakışıyorsunuz birbirinizesen ve gece...ZAMAN GEÇERHERŞEY UNUTULURBİR ÖRTÜYLE KAPLANIR ACILARAMA...''BİR TEK SENİ UNUTAMAM''...
Hiçbir duygumu ertelemedim ben. Yaşayacağım hiçbir şeyi sonraya bırakmadım. Sonra diye bir şeyin olmadığını biliyorum çünkü. Hep yarına dair hayaller kurmak gelmesi mümkün olmayacak zamanları beklemek benim işim değil.
Aşk zamana meydan okur ama sen karşı koyamazsın ona. Orada durup öylece bekleyemezsin geleceği. Bir adım atmalısın bir el uzatmalısın aşka doğru..!
Aşkın anahtarı cesaret değil mi yar? Cesur olmak gerekmez mi bir sevdayı yaşamak büyütmek için?
Kaç gece yalnız geçti hesaplasana... Kaç gece bir sonraki günü düşünerek geçti. Neler yapabilirdik neler yaşayabilirdik düşünsene..! Her sabahı birlikte karşılamak vardı seninle. Gözünü açar açmaz ilk gördüğün şey ben olurdum ve sen benim yüzümde mutluluğu görürdün.
Bu kentin sokaklarında el ele dolaşabilirdik. Girmediğimiz sokak kalmazdı. Bakışlara aldırmadan sokağın ortasında sarılıp öpebilirdim seni.
Bir şarkıyı sözlerini bilmesek bile bağıra çağıra söyleyebilirdik. Sonra bir filme gider bir kitap okur bir martının bir lokma simit kapabilmek için vapurların peşinden bıkmadan uçuşunu izleyebilirdik.Paylaştığımız her an beynimize bir daha çıkmamak üzere kazınırdı. Özlerdik birbirimizi delicesine. Bir saati yalnız geçirsek bir sonraki saati iki saatlik yaşardık.
Peki biz ne yaptık. Aşkı bir bekleyişin sırtına yükleyip ona sadece uzaktan bakmakla yetindik. Her an aşkı yaşamak varken her gün birbirimizi yeniden keşfetmek varken bu yolda birer kaşif olmak varken sürgünleri yaşamaya mahkum ettik birbirimizi. Bu sürgünlüğe son vermenin zamanı geldi artık. Sana huzur vaat etmiyorum. Aşkta huzur arayan yanılır. Ben tutkunun en koyu sevdanın sözcüğüyüm. Onlar adına konuşuyorum.
Gözlerinin içine bakıp "Seni Seviyorum" demek istiyorum. Aşkın akışına kapılıp hiçbir kaygı duymadan gidebildiğim yere kadar gitmek istiyorum. Kokunu içime çekmek teninin sıcaklığıyla irkilmek istiyorum. Yaşama senin adınla anlam katmak mutluluğu bulmak ve bir daha kaybetmemek istiyorum.
Seni istiyorum eey yar!
Canıma bir can daha katmak için ruhumun yalnızlığına yüreğimin acısına son vermek için daha mavi bir deniz daha mavi bir gökyüzü daha mavi bir sevda için...
Seni İstiyorum Yarın Öbür Gün Öbür Hafta Öbür Ay Öbür Yıl değil..... Şimdi! __________________
Senin varlığındı kalbimin kapılarını açan sendin anahtarı kalbimin. Ne kelimeler yeter anlatmaya ne de kağıt kabul eder kalemden dökülenleri. Sadece yaşadığım anlardan kalan anılarım yetebilir seni anlatmaya…
Aşk yok aşka inanmam dediğim anlarda çıktın karşıma. Önce gülüşündü seni bana çeken sonrasında o gülüşün altındaki yaralı yüreğin…
O gün hani seni gördüğüm ilk gün; tren istasyonunda yağmur altında saatlerce oturduğumuz ilk gün. Sözde tren beklerken onlarcası geçip gitmişti de aldırmamıştık. Yağmur bedenimi ıslatırken her damlada bir kat daha sana aşık olduğum gün… Yaşama döndüğüm aşkın varlığının kanıtını gördüğüm gün…
Ve sonra…. Sonu olmayan bir yaşam içinde asla gecesi olmayan bir gün gibi doğdun hayatıma. Oysa senden once “yağmurlar bile isyan ederdi akıttığım yaşlara onlar bile benim kadar ağlayamazdı”. Ya bu ben değilim yada zaten ben bende değildim… Hayallerde yaşatılabilirdin bir rüyada yer alabilirdin belki de bir masal karamanı olabilirdin ama benim olamazdın...
Sen gideli iki gün oldu.. Asırlara bedel iki gün.. Ellerim ceplerimde caddelerde yürüyorum. Birlikte dinlediğimiz şarkılar kulağımda. Ya da odama kapıyorum kendimi görmek istemiyorum senden başkasını. O kadar çok alışmışım ki sana. Senin üzerine kurulmuş tüm hayallerim. Sen gittin ben bittim hayallerim yok artık geleceğe dair...
Bil ki; içimde her zaman sıcacık kanayan bir yara olarak kalacaksın. Sana istediğim zaman söyleyemeyeceğim belki sevgimi ve ulaşamayacak uzattığım ellerim ellerine. Ama ne olursa olsun sana olan sevgim her an artarak yaşayacak bende." ......
İşte bitti; “Vazgeçtim Senden” ve belki de seninle birlikte kendimden…
İnsanın içine işleyen bir ayaza ev sahipliği yapıyorsan aklıma geldiğinde yayılan sıcaklığın dışarıda iki metre karı bile eritebileceğini düşünüyorsam Odanın bütün duvarlarında senin yüzünü görüpbana baktığını hissediyorsam Ve bu beni her gün hep aynı şekilde heyecanlandırıyorsa İçtiğim çayın şekeri kahvaltımın her lokması sen oluyorsan Sevdiğin şarkıyı başa alıp defalarca dinleyebiliyorsam O şarkının her sözüne seninle ilgili bir anlam yükleye biliyorsam Yorucu bir günün sonunda hayalin ile enerji doluyorsam Ve o enerji ile hiç dinlenmeden günlerce çalışabileceğimi hissediyorsam Uykudan yüzümde mutlu bir tebessüm ile kalkıp benimle birlikte uyanan güne senin adını verebiliyorsam Gün boyu saatleri dakikaları sayıp “ neden geçmiyor bunlar?” diye hayıflanıyorsam Ve Hep seni bulacağım günü bekliyorsam Yazı yazarken seni düşünmekten kendimi alamayıp aynı satırları defalarca tekrar yazıyorsam Sonra sana bunu anlattığımda ne kadar güleceğimizi düşünüp keyifleniyorsam Seninle ilgili planlar yapıyorsam Sadece varsayımlara dayalı olsa bile o planları mükemmelleştirmek için her ayrıntıyı dakikalarca düşünüyorsam Yüzyıllardır sevgililerin kullandıkları klasik sözcükleri benim duygularımı anlatmaya yetmediğini fark ediyorsam Ve yinede bunları söylemekten hiç ama hiç bıkmıyorsam Aşkımın coşkusunu sana yansıttığında senin de bana aynı coşku ile karşılık vereceğini hissediyorsam Hayatının en anlamlı şeyi NE ? diye sorduklarında tereddüt etmeden senin adını verebiliyorsam Sen beni için vazgeçilmez olmuşsun demektir…!
Özlemin alev alev yandığı saatler bunlar.Gün çekiliyoray parlıyor.Haydigeleceksen şimdi gel.Umudunlayüreğinlesevdanla gelyık karanlığımı.Hayata dair kötü olan ne varsa yık onlarıbeni yeni umutlara sürükle.Aşkın en koyusunaen tutkulusuna götür beni. Bin yıldır bekliyor gibiyim seni.Bin yıldır karanlık bir odada tek başıma oturuyorum sanki.Kim girip çıkmışsa hayatımakim talan etmişse yüreğimi hepsini silmek için gel.Bir tek sen kal içimde.Seni bileyim bundan sonra.Sevdan yetsin bana.Senin aşkınla yaşamak istiyorum artıköyleyse gelbekleme gel. Seninle olmakseni duymakseni görmekseni anlamakseni yaşamak tarifsiz sevinçler yaratacak içimde biliyorum.Bu yüzden sesleniyorum sana.Dallarımdaki kurumuş yaprakları tek tek temizlemek istiyorum artık.Gelişinle yeniden yeşermekyeni yapraklar açmak istiyorum.İster haber verister verme;ama gel bekliyorum. İstanbul'u sokak sokak geçip gel.Her sokakta kendi izini göreceksinşaşırma.Nereye gittiysem seni de götürdüm yoktun;amayanımdaydın.Hep yüreğimde hep aklımdaydın.Seni İstanbulsuzİstanbul'u sensiz düşünemedim.Gelbu kentin tarihine en ölümsüz sevdayı yazalım.Nice aşka mezar olmuş İstanbulbu kez kabul etsin yenilgiyi.Haydi gelbiz İstanbul olalım. Korkma gelbaşkalarında gördüğün ihanetlerikiyüzlülüklerbitmek bilmeyen acılar yok bende.İlk kez bırak kendini kaygısızca.Yarını düşünmeden'ya sonra'demeden gel.Kurtul seni saran tutsaklıklardansana yazdığımseni yazdığım şiirleri okumak için gel. Bakgünler anlamsızca geçip gidiyor.Oysa ömür dediğin şey üç günlük.Birlikte ve severek tüketmek varken günleriböyle koyu karanlıkta kalmak niye?Gel haydisensiz geçen günlere bir yenisini daha eklemek istemiyorum.Özlem yanıyor alev alev.Özlemin ateşini söndürüp aşkın ateşini yakmaya gel.Bekleme artıkgeleceksen şimdi gel.GEL Kİ...ADIN EKSİLMESİN DİLİMDEN...
Aşk bir yumak haline gelip boğazına sarılıverir insanın bazen. İşler çözülmez haldedir ve bu kördüğüm insanı istemediği şeyler yapmaya zorlar çaresiz. Birbiri ardına yapılan yanlışların en büyük nedeni ise kaybetme korkusudur. Bu korku bir kez girdi mi insanın yüreğine o andan sonra akıl ve mantık sürgüne gönderilmiş iki mahkuma dönüşüverir birden.
Siz aşkınıza sahip çıkmaya çalıştıkça o kördüğüm giderek büyür ve bir süre sonra yumağın ipleri boğmaya başlar. Kurtulabilmek için çırpındıkça bir başka canavarın kıskançlığın ellerine teslim olursunuz.
Öyle bir canavardır ki kıskançlık beraberinde tedirginliği endişeyi ve huzursuzluğu da getirir. Beyni böcek gibi kemiren soruların başlıca kaynağı da kıskançlıktır. Terk edilme ihtimaliniz çoğaldıkça sorular artar. Kesin ve net yanıtı yoktur hiçbir sorunun. Onun bir başkasıyla olabilme ihtimalini bir başkasıyla sevişebilme ihtimalini düşünmek uykusuz gecelerin verimsiz günlerin habercisidir.
Mantık ve akıl sürgündeyken sizi terk etme ihtimali olan sevgilinin her davranışı her sözü sadece ve sadece kıskançlık süzgecinden geçirilecektir.
Bir zamanlar minik oyunların aşka katılan tadın sebebi olan kıskançlık sevgiliye düşmanlık duymanıza neden olacaktır artık. Ve düşmanlık insanın içindeki şiddeti körükleyecektir elbette.
Kıskançlık ateşini bastırmaya kalkmak başka şeylerle ilgilenir gibi görünmek bataklıktan çıkmaya çalışan insanın hareket ettikçe çamura daha da gömülmesine benzer. Yanlış yanlış üstüne eklenir.Mantık ve aklın ardından benlik ve kişilik de çıkar sürgüne. Siz sevgiliyi kaybetmeme uğruna değişmeye çalıştıkça yüreğinizdeki huzursuzluk sizi yerinizde bir dakika bile oturamaz hale getirir. Üstelik değişmek uğruna yapılan hatalar sevgiliyi kaybetme ihtimalini daha da güçlendirir.
Kıskançlığa tamamen teslim olmuşsunuzdur artık. Bu noktaya nasıl geldiğinizi hatırlamazsınız bile. Hangi olay hangi kişi neden olmuştur bir önemi de yoktur artık. Şiddet yavaş yavaş kendini göstermeye başlar.
Kendinize ya da ona zarar verme duygusunun kıyısında dolaşıp durursunuz.
Bu duygudan kurtulmanın tek yolu bütün bunlara konu olan sevgiliden kurtulmaktır. O sevgilinin diktiği ama üzerinize tam oturmadığını bildiğiniz halde giymekte ısrar ettiğiniz aşk giysisini çıkarmanın zamanı gelmiştir. Bu tutsaklığı yaşamaktansa kar altında çıplak kalmak çok daha iyidir. Ve elbette üzerinize tam oturan bir giysi bir yerlerde sizi beklemektedir...
Biliyorum bir gün bu şehirden gidecek beni mazine gömeceksin... Giderken elinde valizin ve yüreğinde bastırdığın bir sevinç olacak... Kaybettiğim mutluluk köz köz akarken gözlerimden buruk bir vedayla yollayacağım seni yuvana... Önünde yürürken simsiyah ıslığımla tayfanın fırtınaya duyduğu öfkesiyle susarak haykırırken kaderime ve düşerken bir hazan yaprağı gibi yolunun üzerine sen aldırmadan çiğneyip geçeceksin... Biliyorum beni mazine gömeceksin. Sen başka güneşlerin kızıllığında gülerken doya doya seni sensiz yaşayan kendini sana yazılan ama duyuramadığı şiirlerinin dizelerine asan kalemine kanını mürekkep yapıp; seni sensizlikte arayah bu şairi hiç düşünmeyeceksin... Ama ben yinede; elini ilk tutabildiğim anla ısınıp ilk öpüştüğümüz anla uçacağım... Sonra ayrılık bir yılan gibi yüreğime sızınca sarhoş sızılar içinde kıvranacağım... Biliyorum bir gün çevresini şatafatlı gecelerde iltifat kokan ağızların sardığı yönünü bulamayan bir göçmen kuşa benzediğinin haberini getirecekler bana... Ben hatırlatıldığımda belki de: "Bir çocukluktu geldi geçti..." değinin haberini... Halbuki bende o mutlu günlerde gizlice alıp sakladığım muska niyetiyle hala göğsümde taşıdığım bir kaç saç telin kalacak... Bu şehrin her köşesinde karşıma çıkacak her kar yağışında lapa lapa her yağmurda sağnak sağnak aklıma düşeceksin... Biliyorum... Ayaklarım birlikte gidilen mekanlara götürürken beni ararken beni bekleyen bir masada gölgeni hayal kırıklığımla sığınarak umuduma; gelmeni bekleyecek SENİ HEP SEVECEĞİM... Biliyorum son bir kez olsun geleceksin bu şehire... Ve beni görüp belki de güleceksin; "Sen hala oralarda mısın?..." diye. Şiirlerimi uzattığımda ellerim titreyecek bir sevda buseni vermeni bekleyeceğim... Sen omuz silkeleyip her zaman yaptığın gibi: "Ne yapalım sevmek işte böyle" diyerek sevilmenin bencilliğinde gülecek ve tekrar bu şehirden gidecek beni mazine gömeceksin.
Yüreğim ne dediyse onu dinledim ben. Kimi işaret ettiyse ona yöneldim. Şimdi sen diyor da başka bir şey demiyor. Ansızın bastıran bir yağmura hazırlıksız yakalanır ya insan işte öyle ıslattı beni aşkın. Seni bekledim ben. Yüreğimdeki heyecanı gözlerimdeki yeşili dudaklarımdaki ateşi ellerimdeki titremeyi küçük dokunuşları sana sakladım.
Ne sen beni bilirdin ne ben seni ama bir yerlerdeydin ve mutlaka gelecektin. Ve bir gün çıktın karşıma. İşte o gün sevdaya dair nekadar tortu varsa içimde eridi gitti. Çocuk oldum yeniden. Hani bıraksan yemyeşil bir kırda bağıra çağıra şarkı söyleyip koşarım. Seni bulmanın coskusunu hiç bitmeyecek bir enerjiyle yaşarım. Seninle yep yeni bir hayatın başladığını biliyorum. O hayatın içinde vazgeçilmez kıldığım tek şey sensin.
Bilirim bu şarkı korkutur bazen insanı. Neler oluyor diye sormadan bir duygu selinin içinde bulursun kendini. Ama zaten aşk öyle bir şey değilmidir? Sorarsan planlarsan onun adına aşk denir mi? Bırak kendini bırak ki aşkınbüyüsü sarsın seni. Kendini o eşsiz duyguların ferahlığına bırak. Tut elimi birlikte çıkalım bu yolculuğa. Yarınsız zamanların iki yolcusu olalım. Kaygısızca yaşayalım aşkı eriyelim birbirimizde. Yüreklerimiz birbirimiz için atsın soluklarımız birbirine karışsın. Tutkunun alevleri dalga dalga sararken bedenlerimizi.
Gidersen... Gözümdeki son parıltıyı da alır götürürsün. Bir zemherenin ortasında titrerken bırakırsın beni. Ama merak etme ayakta kalırım ben. Tıpkı fırtınaların boynunu eğip yıkamadığı kavak ağacları gibi. Senden bana yadigar kalan her anıyı bir kez daha bir kez daha yaşarım. Aşkım da benden yadigar kalır sana..
Bitmez tükenmez martıların haykırışı var yüreğimde sana dair uçup gelen. Bir yarım sesle sesleniyorum beni duyar mısın? Ayın o acılı suratının ardından gün doğduğunda kanatlarını çırpan bir küçük kuş olduğunda sabah sen yüreğini geçmişin kirinden arındırıp benim ellerime koyacakmısın? Beni sevebilir misin? Niyetli misin buna ? Sen ilk yazın kuçağında uyurken yağmurlu serin akşamları düşünüp ödünç verilmiş yataklarda geçirdiğin sevişmeleri hatırlayıp kahrolacak kadar niyetli misin buna? Toğrağın iliğine ve kemiğine işleyen çok eski bir yağmur kadar beni içinde barındıracak mısın? Ay düşmüş toprakta menekşe kokulu öpüşmelerle geçikmiş iklimlerin ortasındayız seninle.
Zaman durdu sanki birden tartışmalar bitti. Güneşe dönüyor ayçiçeği gün hızlandığında ve ben her güne uyandığımda sana dönmeye niyetli. Sana diyor ki gözlerim; sen bir kırlangıç gibisin. Hayatın sana verdiği uslanmaz ruhun içinde her baharda bana dönen ama güzün hep göç eden... Ve ben korkuyorum seni sevmekten.
Bitmeyen şarkılarla avunmayacağım bundan böyle. Bak şimdi gökyüzüne hayali bir gölgeye dönüşüyor benim bedenim. Her nefesinde solumaya başladın bile beni. Ve ben korkuyorum. Bir kasımpatı çiçek açıyor sarı taç yapraklarıyla. Ve gözlerim tiryakisi olduğum kahvenin tadında. Bunu biliyorum gece parçalanıyor yıldızlar çıkıyor yüreğimden. Kirpiklerim titremeye başlıyor. Bu kız çoçuğu yüreğine yumulmuş ve bir daha ağlamak istemiyor anlıyor musun?
Ben seni kocaman bir yürekle sevdim. Gözleri degilyüregimdi seni gören. Sen damarlarimdaki kana karisipgeldin oturdun yüregime.Bir baska yerde olamazdin zaten.Sen benim en degerli yerimdeyüregimde olmaliydinorada kalmaliydin. Çok aska ev sahipligi yapan bu yürekilk kez bukadar kolay kabullendi seni.Herhangi bir konuk degildin artik.Buyüzden ne agilama fasli vardi nede ugurlama.O yüregin gerçek sahibiydin.Simdi sonbahar kisa giriyoruz ya... Ben dört mevsim bahari yasadim seninle Çiçek çiçek açtin yüregimde. Gökkusagi zayif kaldi senin renklerin karsisinda.Taze bir yaprak gibi yesildin.Açelyaydin pembeliginle.Üzerine çig taneleri düsmüs sari güldün.Kirmiziydin bir ates gibi.Ve maviydin... En çok bu renkle anmayi sevdim seni.Denize tutkundumdenizi sensizseni denizsiz düsünemedim. Seni severken dünyayi da sevdim beninsanlari da...Kendime bile dar gelirken içinde herkeze olan bir hayatin sahibiydim artik.
En kizgin en tahammülsüz oldugum anlarda bile seni düsünmek yetti banaiçimdeki sevinç yüzüme yansidigüldüm. Beni böylesine güldüren senin sevgindi ve ben kaygisiziçten gülüsün ne demek oldugunu nasil güzel bir sey oldugunu anladim seninle. Her seye ragmen sevdim seni.Güçlüydüm ve asamayacagim hiç bir zorluk yoktu. Koca bir kentekoca bir ülkeye kafa tutabilirdim.Sen elimden tuttugundapatlamaya hazir volkan gibi hissederdim kendimi.Menzil sendin ve ben o menzile ulasmak için önüme çikan herseyi yok edebilirdim.Sana ulasmami engelleyecek herseyi eritirdimkül ederdim.Sana ulastigimdaysa sakin bir göle dönüsürdüm.Ve o göle birtek sen girebilirdin.
Sevdim ve hayrandimda...
Her halin çekti beni.Durusunuuyumanigülmenikizmani saskinliginisafliginikurnazliginiçocuklugunu olgunlugunu sevdim.Sesini de sevdim suskunlugunuda.Küçük oyunlarinikaprislerinisitemlerinikorkularini sevdim.Seni ve o doyumsuz sevdani uçari sevdani anlatacak kelime bulamadim çogu zaman.Sigmadin cümlelere ve hiçbir cümle seni yeterince tarif edecek kadar derin olmadi. Seni severken yorulmadim.Çünkü sen yasam kaynagiydin.Hergün yenilendim.Seninle çogaldimbüyüdüm.Eksik kalan neyim varsa tamamladin.Ölmeyecektim çünkü sen ölümsüzlügün ta kendisiydin. Sevdim iste ötesi yok...
Hep ertelenen bir an hiç yaşanmamaya mahkumdur. Düşlerin bekleyişini yalnızca bir hüsran karşılayacakdır. Mevsimleri sayarsak ömür baharsız tükenir gider. Sevdiklerimizi bulmak yada bulduğumuzu sevmek tercihi en zor olan iki seçenektir bu sınavda...
Boşuna akan ırmaklar mı var yüreğimizde sebepsiz mi çoşkun bir denizde maviye hasretliğimiz? Ufuk ta görünen o ki mutluluk tek kişiliktir aslında. Karşımızdakinin çabasına ihtiyacı yoktur mutluluğun Aşkında sevdiğin kadar büyüktür. Sevdiğin sürece meydan okur dünyaya.
Hasretle beklenen gelmez hiç bir zaman o hasreti yalnız tüketirsin. Karşılık bulmuyorsa sevda umut değil kendini hükümdar sanan köleler üretir dönemezsin. Ama boşuna geçmemiştir dolan vakit. Heba olan şiirleirn değildir. Türkülerin diliyle yas tutan geceler sırdaşlığını hiç farketmez. Kıymetini bilmediğin kır çiçekleri yeniden açar o gül solarken.
Ayrılanlar yıllar geçsede üstünden hep aynı acıyı çeker. Ama yollar hiç bitmez. Sonuna geldiğini zannetiğin yerler birer duraktır aslında. Ve sen yolculuğunu gönüllü bitirmişsindir o durakta. Güneş hep geç kalırmış gibi gelir sen bir baharda mevsimler başka havada... Gerçeklerle düşler yerini kaybeder. Bir tek o kalır yüreğinden hiç gitmeyen. Aynı bakışlı resmine saatlerce dalışın kalır sevdanın tutsaklığında acılarını dindiremeyen...
Şöyle dimdik durup rüzgara karşı ''Ey hayat sen şavklı sularda bir dolunaysın aslında yokum ben bu oyunda ömrüm beni yok saysın'' diyerek çekip gitmek gelir aklına Bedeninizin parçalanması hiç umrunda değildir ama sevdiği uğruna ölenlerden olmak istemezsin. Çünkü yalnız yaşarken bir ihtimal daha vardır. Belki ölüme değil ama onun hayatına geç kalmışsındır. Uzaktır öyle kalacaktır belki. Hep bir umutla beklenirken sevda habercisi yüreğini teselli etmekde sana düşer.
Her şeye rağmen korkutmasın seni bu sevdanın ateşi. Her yangın önce başladığı yeri yakar. Sana küçük kendime büyük gelen yüreğimde yıllar geçsede senin adını yazar. Ve bil ki sevdiğim uslanmaz ruhum yaşadıkça seni sever seni sevdikçe yaşar..
Yüreğim bir ayraç misali takıldı bakışlarının arasına. Günlerden hangi cumartesiydi veya pazardı inan hatırlamıyorum. Anlamsız olduğum sıkıldığım boş boş etrafa bakındığım anlardan birinde avuç içlerimin arasına aldım sesini ve seni aradım. Yolculuklar neden daima alfabenin sonuna doğru başlar ki? İşte benimkisi de böyle bir yolculuktu. İlkin loş bir karanlıkta “merhaba” dediğim sonrasında da adresini bilmediğim bir kapı aralığında söylediğim bir merhaba… Yüzünde küçücük çocukların kırılgan ifadesiyle aralık bir bakışta tutulmuştum gözlerine. Benim kadar derin bakıyordun. Öyle zamana borcun yoktu diğerleri gibi. Göz kapaklarımın ağırlaştığını hissettirene kadar içime doğru bakıyordun. İçim ne de çok ezildi gözlerimi kaçırdığım başımı öne eğdiğim ve hatta ilk defa tenime dokunduğun zaman. Söylesem hangi izi taşırsın bedeninde benden kalan ve kim bilir hatırlar mısın sırılsıklam bedenine dokunduğum anda sana söylediklerimi? Canımdan çektiğin adını benim için saklar mısın? Saçlarım darmadağınık Oysa daha bu sabah senin için hazırlanmıştı her şey. Telefon defterine baktım bir daha ve bir daha ve son bir defa. Seni aramak için sebepler yaratmaktan yorulan beynim sonunda uykuya verdi kendini. Aklım ve sen uykuya daldık. On altıncı boyuttaydık seninle. Buraya kadar gelmemize izin veren ikinci boyuttu. Sayende arada geçen zamanları algılama fırsatım bile olmamıştı. Çünkü her şey çok hızlı olmuştu. Oturdum… Elimdeki fincanda gittikçe soğuyan bir çayın ve vücuduna yavaş yavaş yayılan alkolün az sonra bitecek hüznü yerleşmişti bakışlarımızın arasına. Sanırım ben bir tek seni alamadım o bakışların isimsiz randevularına. Yapamadım… O resmin üzerime düşen gölgesinden sıyrılamadım. Hiç bilmeyecekti… Duymayacaktı... Yine kaldığı yerden alacaktı ellerini ellerine. Ama ben yine de yapamadım. Mevsim sancıları yine her zamanki gibi gri şehrin sokaklarında içimi acıtıyor. Eksiliyorum senden içeri sana doğru. Hiç kendine boğulur mu insan? Mahkemede hem sanık hem tanık olur mu? Erteler mi arzunun dolaştığı bakışları gözlerinden? Terk eder mi o kırılgan titreyişi? Anlaşılmayacak biliyorum. Yine de seni satır aralarına gizliyorum kimse bilmeden kimse duymadan. Doğanın çam kokulu düşlerine emanet ediyorum o akşamı da. Işığın yerini küçücük ışıltılar almıştı hani. Neredeyse sana (d)okunacaktım.. Dedim ya günlerden hangi cumartesiydi ve belki hangi pazar hatırlamıyorum. Artık ne önemi var ki!? Şimdi sana söyleyemediklerimi alıp yanıma gidiyorum. Arkamdan bakar mısın yoksa gelir misin düşünmek istemiyorum ve yine her zamanki ve hiç bilmediğin gibi “sana” yalan söylüyorum. Canımdan çektiğin adını benim için saklar mısın?
İnsanlar gördüm kendilerine yabancı kendilerine garip kendilerine uzak. Hiç bitmeyecek bir yolun yolcusu gibiydiler. Ne dinlenebilecekleri bir mola yeri ve nede zaten varabilecekleri bir yer vardı. Ruhlarındaki kabullenmişlik çirkin yüzlerine yansımıştı. Birbirlerinin kopyası bu insanlar arasında bir yabancıydım ben. Beni aralarına hiç almadılar zaten hiç girmek istemediğimi bilmediler ki. Tek kelime konuşmadım onlarla. Yine de onlarla aynı adımları atıyordum bilinçsizce. O hiç bitmeyecek sandığım yola çıkmıştım onlarla birlikte bir kere.
Koyu gri bir havanın hakim olduğu o yolda ne bir tek yıldız gördüm nede bir tek yağmur damlası düştü yola. Ne sıcak vardı ne soğuk. Kara kirli bir toprağın üzerinde atıyorduk adımlarımızı. O uzanıp giden yolda ne bir yeşil ne de mavi yoktu. Görünen sadece uzayıp giden sonsuz bir grilikti. Yol uzayıp gittikçe binlerce kişi katılıyordu bize. Amaçsız kalabalığa katıldıkça katılıyordu insanlar.
Ses yoktu gülüş yoktu heyecan yoktu sadece nefes almaya odaklanmış bir insan güruhu vardı. Bense içimde çoğalttığım sesimi bir mutlu yüze sakladığım gülüşümü bir sıcak yüreğe sakladığım sevgimi dışarı vurabilmek için çırpınıyordum. Ama hiç bir yüz hiç bir ses bu cesareti vermiyordu bana. Bu bıktırıcı bu tekdüze bu amaçsız adımların atıldığı yolda bir başka seçenek olmalıydı. Hissediyordum ben bu yola bu insan kalabalığına ait değildim. Aynı şeyleri hisseden benden başkaları da olmalıydı.
Sonra hiç varılmayacakmış kadar uzakta bir kuşun havalandığını gördüm. Bir umut yakalamıştım sonunda. Adımlarımı hızlandırdım. Sıyrıldım kalabalıktan. Koşmaya başladım. Kuşa yaklaştıkça gri hava dağılıyor güneşin ısısını hissediyor gökyüzünün maviliği çiçeklerin her rengini görüyordum. Ve en sonunda seni gördüm. Ordaydın. Küçücük ama yemyeşil bir çayırın ortasında gelincikler içinde öylece oturuyordun. Senin az ötende hava kurşun gibi griyken. Senin başındaki gök masmaviydi. Ve sen gözlerini o maviliğe dikmiş uzaktan gelecek birini bekler gibiydin. Ben gördüklerim hissettiklerimin karşısında donmuş ve öylece kalakalmıştım. Yüzüme bakıp sadece "HOŞGELDİN" dedin. Ve o ses yeniden hayata döndürdü beni. İçimdeki bastırılmış gülümseme yansıdı yüzüme önce. Yüreğimin atışı hızlandı tenim ısındı sonra. Az önce terk ettiğim o kalabalık yanımızdan geçip giderken biz senle el ele gülümsüyorduk onların şaşkınlığına.
Artık senle bir sevdanın iki ortağıydık. Şimdi içimde çoğalttığım sesimle haykırıyordum herkes duysun diye...
Hiç kimse sevdama senin kadar yakışmadı ve sevdam hiç kimseyi senin kadar yaşatmadı yüreğimde...
Geceydi seni bana taşıyan...Sen geceye yakındın bende sana....Ağır aksak işleyen zamanın düşürdüğü tuzaklardan kurtulup geldin hoş geldin.Korkularınla sırlarınla ve sadece gözlerine derin bakanların görebileceği acılarınla geldin iyi ki geldin..... Bekleyişlerimin içine hapsettiğim özlemlerim vardı.Nicedir kimseyle paylaşmadığım hüzünlerim.Soramadığım sorularım.. Hatırladığımda yüreğimde yaratacağı o korkunç sızıyı duymaktan korktuğum için beynimin bir köşesine fırlatıp attığım ve bir daha hiç dokunmadığım anılarım vardı....Şimdi özgür bıraktım özlemi.Şimdi hüzünde sevinçte doyasıya yaşanıyor bende.Sorular cevabını buluyor anılar canlanıyor çünkü sen geldin.Susmak ne çok akıllandırmış beni... Ne çok biriktirmişim kelimelerimi....Bir bir dökülürken dilimden sevda sözcükleri senin o tedirgin duruşun bile durduramıyor beni."Seni soluyan bir rüzgara kapılmış gidiyorum." yüreğimi bir yelken gibi açtım seninle dolduruyorum.Seninle olmanın seni yaşamanın ve zamanı sadece seninle paylaşmanın eşsiz hazzını duyumsuyorum ne iyi ettin de geldin.....Bir büyüysen bozulma. Bir hayali yaşıyorsak kaybolma. Hep biz çözecek değiliz ya gerçeğin düğümlerini bırak kendi halinde kalsın. Ruhuna talibim ben asıl gerçek bu. Kaçışlardan bıkmış hep yarım kalmış ruhum da bir tek seninle doyuma ulaşacak kendini bulacak. Dedim ya sen geldin.Bir de mavi var öyle ya..... Nereye saklamıştım maviyi ? Kimlerden gizlemiştim de yok sansınlar istemiştim ? Bak güneş bile mavi mavi parlıyor görüyor musun ? Yavaş yavaş yok oluyor yüreğimin gri katmanları. Maviyle anılıyor görebildiğim her şey.En çok maviye tutkunum ben bu yüzden mavi sen oluyorsun çocuk gibi seviniyorum. Sen maviyle geldin..Sahi çocuk olmayı ne kadar özlemişim ben... Senin içindeki çocukla oynayacak bendeki çocuk. Yalansız ve saf olacak. Kumdan kaleler yapacak içine seni koyacak. Kaleyi yıkacak seni kurtaracak kahraman olacak.Çığlıklar atacak yorulmayacak sensiz hiç bir oyunda "ebe" olmayacak.Korkma içindeki o çocuk hep yaşayacak kimsenin zarar vermesine izin vermeyeceğim.Çünkü sen o çocukla varsın o çocukla geldin.Yoktum ben senden önce yoktum sanki. Sen geldin varlığını bildim. Sen geldin bir dokunuşun bir öpüşün nasıl da büyük bir hazza dönüştüğünü gördüm. Sen geldin ben oldum aşk oldum.Sen geldin....ama ne güzel geldin...
Aşk adına işlediğim bütün günahlarımı kutsal sayarak yağmalanmış gecelerimin hüznünü bir bohça gibi sırtıma vurarak tutkumu ve öfkemitutukladığım gözlerinin rengine boyayarak gelirim. Hiç saklamadım duygularımı ama bir çocuk var ki içimde asırlardır uykuda.Asıl ben oyum asıl o uyandığında ben hayata daha çok sarılıyorum.Konuşmaya hasret o çocuk artık uyusun istemiyorum.Onu uyandıracaksan ve büyüteceksen gelirim.Hep seni sana ve bütün ağırlığına rağmen taşıyacağıma hep seni sen kadar uzaklarda bile yaşayacağıma inan… Hiçbir zaman senin gözlerinin gizliliğindeki güzelliği unutmayacağımı inan. Ve benim kuşatma altındaki düşlerimi ve düşlerimdeki gülüşlerimi de senin kanatmayacağına inanayım.İnandır beni gelirim.. Bakışlarımla okşayarak yüzünü gece yarısı hasretlerinin yoldaşı olurum bölünmüş düşlerinde ve yalnız gecelerinde bak bana hep konuk olurum sana..Şiirlerinde hep yeni umutları yeni sevdaları anlatan bir ozan gibi sana dair dizeler yazarım.Seni anlatmayacak her sözcüğü kullanılmaz kılarım.Salıveririm yüreğimi bir ezginin notalarına..Söyle şarkımı gelirim. Rotasını kaybetmiş bir gemi gibi fırtınadan fırtınaya sürüklenirken Kara Göründü diye bağıran bir tayfanın sesindeki mutluluğu taşırım ben limanım sensin.Bir tek sana sığınırım korku dolu dev dalgaların şiddetinden.Aç kapılarını gelirim.utangaçlığımı güçsüzlüğümü üzerini yalanlarla örttüğüm hatalarımı bırakarak acı ve gözyaşını unutarak umutlarımın da ellerinden tutarak gelirim. Biz seninle ölür gibi öpüşmeli öpüşür gibi bölüşmeliyiz hayatı..hesapsız mekanlarda ve zamansızca.ayın karanlık yüzünü düşün güneşi kucakladığın anı düşün başını göğsüme yaslayıp sustuğunda belki de ömründe ilk defa geçmişteki hoyrat sevdalara inat sen de yum gözlerini Sevda ile dağla yüreğini..Ben sendeyim kazındım bir kez yüreğine..bundan böyle ihanetin adının bile anılmadığı bir ülkede hayallerini azaltmadan bir baharı ve sonraki bilmem kaç baharı benimle birlikte yaşam istiyorsan çağır beni..GELİRİM SEVGİLİM!!!Çünkü seni çok seviyorum ne yazık ki bunu sende biliyorsun..
Bazen öyle bir iliskiye tutulursunuz ki ne sevebilirne terkedebilirsiniz. Kör kütük baglanmissinizdir aslinda... En güzel yillarinizin aci tatli hatiralarinizin ortagidir; iç çekismelerinizin müsebbibi yazilarinizin ilhami sohbetlerinizin konusudur. Gözyaslarinizda bilinçaltinizda kahkahanizdadir. Korkunca saklandiginiz bir siginakcosunca öptügünüz bir bayrak...Sevdaniz riyasiz çikarsiz karsiliksizdir.Sinirsiz ve nihayetsiz; "Ölmek var dönmek yok"tur. * * * Lakin gün gelir anlarsiniz; içten içe bir seylerin kanadigini... Tutkulu sevdalarin gizli hançerleri baslar parildamaya...Surasindan burasindan elestirmeye koyulursunuz: "Söyle görünse öyle demese degisse biraz ya da eskisi gibi olsa..." Baskalarini örnek göstermeye "Bak onlar nasil yasiyor" demeye baslarsiniz. Hem birlikte yasayip hem özgür olmanin yollarini ararsiniz. Askinizin gözü kör degildir artik yanlisini görür düzeltmek istersiniz. "Eskiden böyle miydi ya.." diye baslayan sohbetlerde açilir elestirinin kapisi; açildikça bastirilmis itirazlar yükselir bilinçaltindan... Böyle süremeyecegini bilirsiniz. Degissin istersiniz. O sevgisizliginize yorar bunu... Ihanete sayar. Tutkulu iliskilerde ihanetin bedeli ölümdür. "Ya sev böyle ya da terket" diye gürler... * * * Bir zamanlar bir gülücügüyle alacakaranligi isitan o rüya bir kabusa dönüsür birden... Kapatir gönlünün kapilarini yasaklar kendini size... Hoyrattir bakmaz yüzünüze... Zehir akar dilinden konusturmaz suçlaryargilar mahkum eder. Mühürler dudaklarinizi yirtar atar yazdiklarinizi siler sizi defterden... "Iyiligin içindi hepsi seni sevdigim için..." dersinizdinletemezsiniz. Ayrilirsaniz asamayacaginizi bilirsiniz lakin böyle de sevemezsiniz. Ihanetten kirilmistir kaleminiz; severek terk edersiniz... * * * "Madem öyle..."nin çagi baslar ondan sonra...Madem ki siz böylesine tutkunken o hep baskalarini seçmistir madem ki kiymetinizi bilmemistir o halde "günah sizden gitmistir". Lanet ederek bu karsiliksiz aska çekip gitmeleri denersiniz. Askin göçmenlik çagi baslar böylece... Daha özgür olacaginiz limanlara demirlerseniz bir süre... Ne var ki unutamaz uzaktan uzaga izlersiniz olup biteni... Etrafi bir sürü ugursuzla dolmus kurda kusa yem olmustur. Deli kanlilar eli kanlilar ugruna ölenler sirtina binenler sarmistir çevresini... Gurur duyar onlarla koynunda besler gözünü oysunlar diye... Ugruna kan dökenleri sever yoluna gül dökenlerden fazla... "Bana ne... kendi seçimi" diye omuz silkmeye çabalarsiniz bir süre... Ama sonra... ansizin kulagimiza çalinan bir sarki ya da kapi araligindan süzülüp gelen bir koku hatirlatir onu yeniden... Yaban ellerde baska kollarda ondan bahseder aglarsiniz. Kokusunu özlersiniz; türküsünü söylemeyi sarkisini dinlemeyi yemegini yemeyi elinden bir kadeh raki içmeyi... Karsi nehrin kenarindan hasret siirleri haykirirsiniz sular kulagina fisildasin diye... Dönüp "Seni hala seviyorum" diye bagirmak geçer içinizden...Dönemezsiniz. Göremedikçe baglanir uzaklastikça yakinlasirsiniz. * * * Anlarsiniz ki bir çaresiz asktir bu ne onunla olur ne onsuz... Hem kollarinda ölmek kucagina gömülmek arzusu hem "Ne olacak sonunda"kuskusu... Böyle sevemezsiniz terk de edemezsiniz. Sürünür gidersiniz...
Gidişine değil sitemim beni sensiz günlere mahkum etmene...
Bende olduğundan beri ne zaman aynaya baksam kendimi bulamıyorum. Gözlerimde gözlerini dudaklarımda gülüşünü görüyorum. Hep nefesini soluyorum tenimde bir ürperti beliriyor. Koca şehir susuyor sadece sesin çınlıyor kulaklarımda. Bakabildiğim kadar ileride dokunabildiğimce yakındasın ama hasret kalıyorum bebek yüzlüm gülüşüne.
İstanbul gibi bakıyorsun bana gizemli ve buğulu. Hem içinde olup hem yalnız yaşamak bilsen ne kadar zor geliyor. Hayat kavgasını sürdürüyor sevdam. Aşk can çekişiyor gecelerimde. Tenine susuyorum Marmara’nın derinliklerinde. Yeditepe çalıyor sanki seni benden yavaş yavaş tüketiyor.
Gökyüzüne yıldızlarla tutunan peçesini çıkarıyorum karanlığın. Pencereden yatağına süzülen ay ışığı olmak yüzünü sürdüğün yastık olup düşlerine avuç açmak için. Bedeninde serilmeliyim gece gibi. Meleklerin uyurken bıraktığı gülüşü seyretmeliyim başucunda.
Kalmamı istermisin yıldızlar bir bir gömülürken sabaha ? Dokunmamı istermisin ayaz düşen tenine ? Hani utanmazlığın koynunda kendinle sevişmelerinde yanında olmamı istermisin ?
Kuruyan teninde terden boncuklar yapabilirim güzel bir melodideki piyano tuşlari gibi dokunabilirim vücuduna kıvrımlarınla ahenkli yaşayabilirim seni. Rüzgarın dağlarla kucaklaşmasını dalgaların kıyılara cilvelerini getir aklına. Önce süzülmelerini hisset kumlara köpüklerinin sonra kızışan rüzgarla tut ellerimi. Tüm gücünle sarıl biçare kimliğime. Açlığımı susuzluğumu sırlarımı bitir gecede. İçimde kıpırdanışların yüreğimde sıcaklığın dudaklarımda titreyişleri sevdanın tenimin ürpertisinde nefesin olmalı...
Dağıt hazan düşen yatağımı. Güneşim ol Eylül gözlüm. ‘Seni istiyorum’ diye yutkunduğum nefesimi al dudaklarımdan sırlarımı çöz öpüşlerinle. Ay gibi yum gözlerini geceye yıldız gibi kay geç düşlerimden. Tadını bilmediğim tenine düşmedigim hayal olmaktan çık dökül şehvetinle.
Söyleyemem sana yanan tenimi kıvılcımı düştü bir kez içime. Kıvranışlarım kadar sessiz uykusuzluğum. Her dokunuşumda kendime haykırışlarım suskunluğum aslında.
Kendime sarılıp yatağın bir ucunda tüm ürkekliğimle gelişini beklerim. İçimden akan ılıklığı sıcak sevdayı sana sunmak sadece hayalinle bütünleşerek yaşamak çok zor be aşkım... ‘SEN’ bendeysen benimsen .. Neden geceler isyanım ? Kirpikten bulutlarını arala artık güneş gözlerinde kapalı kalmasın Uyan ! Dünya güneşe ben sana kavuşayım. Seni seviyorum Eylül bakışlım... ****** Yazar : Arzu ALTINÇİÇEK
ey bu şehrin güzeli kalbimin yalanı derviş yüreği hanemizden sonu gelmez bir yolculuğun ıssız ve hoyrat insan ve yalan kokan penceresinden unutulmuş yitik bir gençliğin küçücük bahçesindeki yaşama duacı beyaz papatyalara ve içli sarmaşıklara mecbur ettin bizi. Biz ki sevdayı yüreğimizin en derin en soğuk ve penceresiz hanesinde saklardık. Korkardık yiğit ve cesur olacağımız yerde kaypak ve aşka müptela olmaktan. O kadar kendimizden uzak o kadar yabancı şehirlerdeydik ki adımız anıldığında binlerce çiçek solar binlerce kuş uçuşurdu çığlık çığlığa. Akşam olurdu çocuklar çekilirdi evlerine hayatın ağır bir işçisi gibi. Yıldızlar düşerdi biz kalbimizin yabancısı olurduk. Kireç badanalı duvarlar arasından fukara gönlümün gelgitleri arasında; gurbet ve hasret ortasında şehirden ve insanlardan kaçan olmayanı arayan bu gözler önünde eşsiz bir tebessüm asil bir edayla görünüveren; hüznümün gözlerimin ve yüreğimin perdelerini aralayıp hayatımıza düşen bizi sarsan suret güzellik zarafet ve nezaket. Biçimsiz kuralsız ve haşarı dünyalara sürgün ettin bizi. Yüreğimize el sürdün gülümsedin yok ettin. Şimdi kalbim çıkışı olmayan bir zindan gözlerim gardiyan Yağmur yağar düşlerim silinir yavru ceylanlara yol gösterir adım. Ellerimden çiçekler açmaz ama hüznümden bağ bahçe çoğalırdı. Adımlarımız dolaşırdı biz hayatın köylüsüydük. Ey bilinmeyenim hayata gülüp geçenim Çocukları bilir misin? taş ve toprak avluda tarladan annesinin yolunu bekleyen uzamış kirli saçları lastik pabuçları kırk yerinden yamalı elbisesi ve donuk bakışlarıyla umudu pörsümüş yüreği büyümüş o çocukları. O çocukların buruşmuş gönlünü dünyayı sığdırıp çocukluğunu sığdıramadığı o gözlerini? Güneşi avuçlayamayan o ellerini? acıyla akran düşlerini? ayaza kesmiş hayallerini? solmuş pörsümüş ve ertelenmiş uykularını? Mahcup delikanlının mazlum ve yetim sevdasını? gelinlik kızların çeyiz sandığını gece uykularını? Annenin yüreğini babanın direncini? Hayallerinden büyük bir şehirde sırtına hatıralarını ve tedirginliğini sarmış bir çocuk oldun mu? Sahi sen hiç yaşadın mı ?E benim günahım beyaz yarim Dün bütün sayfalarını kopardım hayatın . Tecrit edilmiş ne varsa yaşamaktan yana özenle yakama yapıştırdım. Dudaklarıma bir sigara iliştirip usulca sokaklara açıldım. İnsanlar benim kadar yalnızdı. Çaresiz yürüdüm. Yanımdan geçen bir çocuğa ellerimi uzattım saçlarını okşadım. Kuru yemişçinin önünde çekirdek çıtlatan serçelere selam verdim içimden. Gurbete sevkıyat yapan trene el salladım .... Kağıttan uçak yaptım sana selam gönderdim. __________________
DİNLE Ne zaman nasıl sevdim seni bilmiyorum.Oysa ki yasaktın bana yasaktım ben de sana. Bahar gibi çıkıp geldin tam da karakışın ortasında.Sesini duymak öyle huzur vericiydi ki içimde binbir kelebek uçupkanat çırpıyordu sanki. Heyecandan yüreğim kurudukça bahar yağmurları gibi yağıyordun ruhuma. Sonra güneş olup açıyordun.Rengarenk gökkuşağı gibi aşk olup sarıyordun tüm benliğimi...Gökyüzünde süzülen uçurtma gibi uçuyordum bende senin aşkınla.. Seninle konuşurken bile sesin sesime değdikçe nefesim kesiliyordu. Hep gülüyordumgüldürüyordun yüreğimi sen benim.Öyle benleydin ki öyle sen olmuştum ki.. Dinlediğim şarkılara mı seni alıyordum yoksa sen mi bana şarkılar oluyordun? Sevdim işte seni hiçte saklamadımsaklıyamadım...Seni sen olduğun için sevdim.Bana yalansız dolansız gelmiştin. Herşeyin en güzelini hissettirişini sevdim...Ahh keşke birde benim olsaydın... Olamadın....Olamazdın da...Yasaktın ama herşeye rağmen tatlıydın... Bilirsin zaman zaman karamsarlıklara düşerim ben işte yine öyleyim...Neden kendimi yüreğinden taşındırılmış hissediyorum? Neden içimde ki bu acı? Neden? Bak bana!.. Gözlerimde yaş yüreğimde yas var hepsi sana... Bana hissettirdiğin gibi seviyorsan beni tut elimi sar beni..Hissettir bana aşkını yok et bu karamsarlıkları... Ya da yüreğine yeni bir levha as SAHİBİNDEN KİRALIKTIR diye..
DİNLE Dinle sevdiceğim Dinle!.. Ben seni Bu yüreğe Kiracı değil Sahibesi kıldım Sakın olaki Bu yüreği Aşk kumarın da Bozdurma...
Gözlerine her bakışımda; gökyüzünün gülümseyen çehresine umut yüklü bulutlar çizebilmek için sepetinde denizler taşıyan mavi yürekli bir çocuk yemyeşil nehirler serpiyor gözlerime...
Gökyüzüne her bakışımda; gözlerinin yemyeşil iklimlerinden yüreğime süzülen melekler zümrütlerle bezenmiş kanatlarındaki elmas işlemeli sevda filizlerini ekiyorlar içime. Ve ben her sabah daha da büyütebilmek için sevdamı işte bu umutla kaldırıyorum başımı gökyüzüne...
Ellerine her bakışımda; denizlerin ufukları kucaklayan sinelerinden sonsuzluğun ab-ı hayatına müştak masmavi umutlar getiren tebessüm sesli martılar konuyor ellerime...
Yüreğime her bakışımda; ellerine ömrümü sunduğum bir melek karşılıyor beni! Zarif kanatlarından sevda türküleri yayılıyor. Gözlerinden yedi veren güllerinin sıcaklığı süzülen bir minik kırlangıç olup götürüyor beni huzurun gizemli diyarına. Çoğalıyor umut!
Önce bulut gibi Sonra yağmur Gökyüzü gibi sonra Gözlerin gibi!
Ellerin açelya ellerin erguvan Uzanır da ellerin Mutluluklar filizlenir Dokununca yüreğime... Yüreğine her bakışımda; tarifi imkansız baharlar yeşeriyor içimde! Menekşe bakışlı kır çiçekleri sarıveriyor her yanımı! Küçücük yürekleri mutluluğun sinesinde neşelendirmek için çırpınan yemyeşil parklara turuncu oyunlar serpen yıldızlar beliriyor göklerimde. O şirin gülüşünle bana hayat veriyorsun!
Aşkın güzelliğini ayrılığa bile aksettirmek mümkün mü? Bir kadında bu kadar güzel duygular yaratmak öyle ki terk ettiğinde bile sana tapıyor olsun. İşte böyle olmalı bir erkek:
------
"vakit ayir(a)madiysan da saglik olsun. vardir bir bildigin... sana hep inandim ben.. gorusebilseydik asagida okuyacaklarini soyleyecektim sana..
iste kalbim masanin uzerine koyuyorum yine.. hic saklamadigim aslinda senin bildigin “ben”...
“tesekkur”ler “keske”ler ve isin asli..
“tesekkur”ler
- olmani istedigimde –kendi isteginle- yanimda oluverdigin icin - tophane fransiz sokagi pia sinema on numara ortakoy bekri kupeste’deki mesafeli yakinliginla kalbimi titrettigin icin - beni “isik” diye tanimladigin sure icin - hayatini benimle paylastigin zamanlar icin - takside verdigin sam fistiklari icin - elimi avuclarinin arasinda erittigin icin - annenle konustugunda yuzundeki samimiyeti izlememe izin verdigin icin (o kadar guzeldi ki) - koluna girmeme omuz basini opmeme saclarini koklamama izin verdigin icin - gogsumun uzerinde uyukladigin icin - dudaklarimda biraktigin tat icin - bir tesekkur de “yukaridaki”ne.. zor zamaninda sana yardim etmesi icin dua ettigimde beni duydugu icin..
“keske”ler
- uzun yollar yapsaydik demir atla ya da degerli’yle (*) - adana’ya gidip cilgin teyzenle tanisabilseydim - yollardan gelip yol yorgunluðu yasasaydik birlikte - tavla turnuvalarimiz olsaydi - sahillere gidip tranquilla’da nehrin ustunde kahvalti yapabilseydik - pembe bluzumu giyip pembe rujumu surerken ben sen aynadan beni izleseydin ben bir gece sirf senin icin “guzel” olsaydim - sana surprizler yapabilecek kadar “zaman”im olsaydi - birlikte uyuyup birlikte uyanabilseydik - market alisverisi yapip evde yemek yapabilseydik - kis gecelerinde battaniye altinda film izleyebilseydik - seni askere ugurlasaydim gozyaslariyla - yuzume dolu dolu baksaydin susarak anlasaydik birbirimizi - sonradan okudugumuzda cok gulecegimiz asker mektuplari yazsaydin sen bana - onca emek verdigin “bir kadin icin yapilabilecek her seyi yaptim” cumlendeki kadin ben olsaydim da baska bir “son”umuz olsaydi
aslinda ben seni kalbimde aklimda degil basimin uzerinde tasirdim. durmaksa durmak gitmekse gitmek kalmaksa kalmak.. ama seninle...
borcum var sana.. beykoz’da krep.. hak kalmasin ustumde.. helal et. gelincik recelinin dibini bana getirecektin tadimlik.. o senin afiyetle..
o gece sana bagirdigim icin cok uzuldum sonralari... oyle ya delikanlica anlatmistin karisikligini.. ama terkedilen bendim. ruhum o an bunu gormek istedi seni anlamak yerine..
bir de gecenin kor vakti eve kahve icmeye cagirdiginda suruklene suruklene ortakoy'e gelmene neden oldugum icin uzuldum sonralari.. “carpediem” iste...
seni sana emanet ediyorum. “yukaridaki” zaten goz kulak olacak sana.. soz verdi bana : - isyerinde isler yolunda gidecek - istedigin fotograf makinesini en kisa zamanda alacaksin - derin sular seni bekliyor ikinci yildiz yakinda.. - oben gelip ailenin yaninda olunca gonul rahatligiyla gideceksin askere ve askerde rahat bir yerde olacaksin - fistik ticaretinde isler yolunda gidecek belki de adana’dan cikan ikinci “aga” sen olacaksin ben ne yapacagim:
- bir sure geri donmeni bekleyecegim - gelmedigini kalbime gosterecegim. ( soyluyorum anlamiyor anlayacak. o kadar! ) - tansiyonumu normale dondurecegim.( dusuk dusuk nereye kadar? ) - degerli’yle(*) yol yapacaðiz. - yillar sonra mugla’daki evimin verandasinda Duru’ya seni anlatacagim:
“bak guzel kizim bu resimde gordugun esmer adama ilk goruste asik oldum ben..
dusunsene bir yerlerdeyken onu hatirliyor o yeri onunla yasamak istiyorsun. 28 yildir hayatinda olmayan biri icin endiseleniyor meraklaniyor uzuluyor seviniyorsun. “o” seni heyecanlandiriyor kizdiriyor ellerini titretiyor.
sonra bir gun geliyor senin gozlerinin icine bakarak senin o’nun hayatina getirdigin sanstan feribotta karsilastigi adamin hayata ve aska dair ettigi cumlelerdeki isaretten bahsediyor. gozlerin doluyor. karsinda gecmisi ile bugunu arasinda kalan ve durustluk gosteren biri duruyor.
sonra soguk bir istanbul gecesinde romantik sarkilarin calindigi bir konserde soyledigi butun guzellikler icin ona tesekkur etmeye karar verip yanagina icten bir opucuk birakiveriyorsun ve o nazikce elini tutuveriyor senin.. aglamak istiyorsun.
guzel kizim Duru kizim masal gibi degil mi? ve gunun birinde bu koyu tenli Cukurova adami yalniz kalmak istedigini soyledi. gitti. hicbir sey yapamadim. o kadar aciksozluydu ki kizamadim kusemedim bile.. uzuldum sadece.. cok uzuldum.. bir dolu “keske” kaldi cebimde..” . . .
iste boyle guzel gozlu sevgilim.. aslýnda bunca sozun bile adi yok yeri yok.
ozledim seni ben.. saclarinin kokusunu ozledim. buralarda cok aradim kokunu duymayi.. olmadi.
yarin aksam cunda’ya gidiyorum. saclarinin kokusu ordadir belki denize birakmissindir belki.. ozlemimi giderir bir sure... sonrasý mý? bilmiyorum.
seni guzel anilarda hatirlayacagim ve iyilikle anacagim.
ben senin “sans”indim sen benim “huzur”um.. teget gectik birbirimizi
“hic” “yok”tan iyidir. umarim yok olmamissindir. asil guzellik; “iyi” olmak “iyi” kalmak..
Ve Sen Seni İlk Tanıdığım Yerde Aynı Müzik Eşliğinde Vuruyordun Yüreğime.. O İlk Tanıştığımız Günki Gibi Beyaz Renkli Kıyafetlerin Vardı Üzerinde Ama Seni Güzel Yansıtmıyordu Üzerinde Yoğunlaşan Gözlere.. Senin Etkileyişin Kalplere Hitabın Duygularayken Yakışmıyordu Hitap Etmek Gözlere.. Kokun Yine Dünyanın En Güzel Kokusuydu Ama Beni Etkilemiyordu Bu Kez Belkide Senin Kokuna Başka Kokular Karışmıştıda Ondan.. Bu Kez Heycan Değil Sadece Bir Burukluk Kaplıyordu Yürekleri Yaşanamayan Her Güzellik Adına.. İçimde Derin Bir Köşede Kalmıştı Senin İzin Ama Bu Kez Senin Gözlerinde Başka Biri Vardı Sevgin Tükenmemiş Olsada.. Ne Acı Bir Olaydı Birçok İlki Bir Çok Heycanı Beraber Yaşayan İki İnsanın BİRBİRLERİNİ GÖRMEZDEN GELKİŞİ BİRBİRLERİNİ SELAMLAYAMAMASI BİRBİRLERİNE VEDA ETMESİ (allaha emanet oll DEMESİ).. Belliydiki ZAMAN VE KİŞİLER bizden çok şey alıp gitmişti.. Bakmaya kıyamadığım gözlerine bakamıyordum.. Seni Soranlara O ARTIK YOK YURTDIŞINA GİTTİ BİRDAHA DÖNMEYECEK DİYORDUM.SÖYLEYEMİYORDUM EVLENECEK OLDUĞUNU NİŞANLI OLDUĞUNU ÇÜNKÜ SENİ ÖYLESİNE KOCAMAN SEVİYORDUMKİ SENLE OLDUĞUM GÜNLERDEKİ BAĞLILIĞIMI AŞKIMIN BÜYÜKLÜĞÜNÜ HERKES GÖRÜYORDU SADECE DELİSİN SEN DİYORLARDI.ŞİMDİDE KALKIP O NİŞANLI VE EVLENİYOR NSIL DİYEBİLİRİM Öylesine Fırtınalar Koparan Bir Birlikteliğin Ardından Herşey Yok Oldu Son Buldu Diyemiyordum.. En Zor Aşkım En Deli Sevdam Diyordum Sana Sen En Zor Aşkım Ve Deli Sevdam Belkide Son Sevdam Olarak Kalacaksın ama Farkına Varmayacaksın.. Yarım Kalan Her Sevgi Böyle Büyürmü Bilmiyorum Elbette Ama 24 üncu Yaşımın Bıraktığı Yarımlılık Büyüyor Ben Büyüdükçe.. Senin YÜREĞİN MUTLU Benim İse Yüreğim KANLI VE YASLIYDI Bu Aşkta Bir Umudun Kalmadığı Artık Bildiğimiz Tek Gerçekti...Ve Ben Seni İlk Tanıdığım Yerde Bu Kez ÖLÜ GİBİ BAKIYORUM DÜNYAYA...HANİ MSN DE BİR AVATARIM VARDI:KIZIN BİRİ SEVDİĞİ KİŞİNİN KALBİNİ SÖKMÜŞ ELİYLE VE ELİNDE VALİZİ TOPARLANMIŞ GİDİYOR SEVEN ERKEKTE SAĞ ELİNİ KALBİNİN ÜZERİNE KOYMUŞ KANLAR AKIYOR VE GİDERKEN ARDINDAN BAKIYOR...RESİMDE ANLATILAN ŞEY ŞU ANKİ ŞEKLİM HAYATTAYIM AMA YAŞAMIYORUM YAŞAYAN BİR ÖLÜYÜM...VE SÖYLENECEK ŞU AN HİÇ Bİ ŞEY BULAMIYORUM ALLAHA EMANET OL MUTLU OL BAŞKA NE DİYEBİLİRİMKİ
Seni ne çok sevdim ben. Ne çok gözyaşı döktüm senin için. Geceleri sen yatağında meleklerin kanatlarıyla uçarken ben penceremin önünde senin rüyana girmek için dua ederdim. Bir bakışına bir dudak kıvrımında titreşen gülüşüne ulaşmak için dünyanın bütün çiçeklerini önüne sererdim.
Şiirler şarkılar sevgiler içimde tutuşan bir ateş onun yangınında senin için kül kesildim. Ağır hastalar geceyi zor geçirir. Sabahı bekler kırgın yürekler hasta umutlar yalnız ruhlar. Yalnızdı gecelerim. Hastaydı gecelerim. Kan kaybından giden bir yaralı gibi umarsızdı gecelerim. Bir uçurumun kenarına beni taşıyan karabasandı gecelerim. Adına yalnızlık dedim. Sensizlik dedim.. Sen beni bilmedin beni tanımadın beni sevmedin.. Bu bir ölümdü bu bir fermandı .. Bıçak kesmez artık beni ip asmaz çeküller yüreğimi taşımaz. Yaşamak mümkün değil yalnızlık karanlık kapılarıyla üstüme kapandı. Amansız acılar içindeyim.
Ey Sevdiğim.. Ben seni ne çok sevdim. Dünya bildi bir sen bilmedin. Yalnızlığın diğer adı aşka karşılık almamaktır. Kaçılamayacak kadar yakın tutulamayacak kadar uzak bir yerdesin.. Benim aşkıma yalnızlık kucak açtı. Senin yokluğuna dokundum içim yandı. Odamın çıldırtan sessizliğinde sana seslendim. Yankısı döndü dolaştı senin kapıların bana kapalı. Kendi sesim yine bana ulaştı. Anladım ki beni hiç duymayacaksın.
Sana sitem edemem. Sana kırılamam. Bir tek dileğim var senden son bir tek isteğim. O da MUTLU OLMAN.
MUTLU OL SEVDİĞİM.. BİRİCİĞİM.. AŞKIM. NEREYE KİME GİDERSEN GİT YETER Kİ SEN MUTLU OL...
Konu: SevgiLiye MektupLar... 
