Amerikan donanması, memeli deniz hayvanlarına zararlı olabilecek yeni bir sonarı kullanma izni aldı. Düşük frekanslı yeni sonar, çok sessiz düşman denizaltılarının yerine belirlemek için kullanılacak. Düşük frekanslı ses dalgalarının balina, deniz kaplumbağası ve yunus balıklarına zarar verdiği anlaşıldı. Aygıtın denemeleri sırasında, çevrede bulunan balina ve yunus balıklarının karaya vurduğu ve bazılarının kulaklarında kanama olduğu görüldü. Bu yüzden, gemilerin, yeni sonarı, kıyılardan 20 kilometre açıkta ve civarda güçlü ses dalgalarından etkilenecek deniz hayvanları yokken kullanmaları gerekecek. Birkaç yüz kilometrelik menzili olan yeni sonarın kullandığı ses dalgalarıyla, balinaların birbirleriyle haberleşmek için kullandıkları ses aynı frekansta bulunuyor. Bazı bilim adamlarına ve hayvan koruma derneklerine göre, yeni sonar balinaların aralarında haberleşmelerini önlemekle kalmıyor, kulak zarları yırtılarak ölmelerine da sebep oluyor.
Çünkü bu balıkların insan ruhu üzerindeki pozitif etkisi kanıtlanmış. Evde ve arabada bol bol yunusların sesini dinliyorum"
Bazı balıklarsa süpersonik sesler çıkarıyorlar. Genellikle, süpersonik sesler çıkaran canlılar olarak yunuslar gelir aklımıza. Fakat yunuslar, denizlerde yaşayan memeli hayvanlar. Bu sevimli canlılar 2000 Hz'den az ve 100 000 Hz'den fazla olan 'klik' şeklindeki sesleriyle büyüklük, boyut, boşluk tayini ve aynı zamanda da doku ve objelerin yön ve yoğunluğunu algılıyorlar. Bizim duyamadığımız bu sesler, yunusun kafasının içindeki 'melon' adı verilen bölgeden kaynaklanıyor. Yunuslar su içerisinde hareket ederken, genellikle kafalarını yavaş biçimde bir yandan diğer bir yana döndürerek ve yukarı aşağı hareketler yaparak, çevreyi tarıyorlar. Bu tarama sırasında, çevrelerindeki nesnelerin şeklini, gönderdikleri seslerin frekansını değiştirerek ortaya çıkarırlar. Sesin geri dönüş süresi objenin yunusa olan uzaklığını belirliyor. Yunusun kafasının yan kısımları ve alt çenesi oldukça yağlı. Geri dönen ses yansımaları, bu bölge ile algılanır. Şişe burunlu yunus (Tursiops truncatus), tırtak yunus (Delphinus delphis), çizgili yunus (Stenella coeruleoalba) ve Karadeniz'de yaşayan, ama günümüzde sayıları oldukça azalmış olan mutur (Phocena phocena), yurdumuzun denizlerinde yaşayan yunus türleri. Kontrolsüz biçimde avlanma, ağlara takılmaları, besin azlığı nedeniyle sayıları oldukça azalmış bu sevimli hayvanlar hakkında ne yazık ki ülkemizde yeterli bilimsel araştırma yok.
İLETİŞİM: Yunuslar kendi aralarında ıslıklarla iletişim kurarlar. Islıklar birbirinden farklı olup: endişe, acı, sevinç, selamlama gibi duygularını belirtirler. Bilim adamlarına göre yunusların iletişim için kullandıkları 32 ıslık çeşidi vardır. Her bir ıslık bir duyguyu ifade eder. Yunuslar arasında sesli iletişim sistemi günümüzde de araştırma konusu olup tamamı çözümlenememiştir. Yunusların zekâları insana yakın olan maymun, köpek ve fareden daha üstündür. Beyin hacmi insan beyin hacminden daha ağır olup, beyindeki hücre ve kıvrım sayıları da insanınkinden fazladır. Bu nedenle insanlar tarafından çabuk eğitilip öğrenebiliyorlar. İnsanlarla yunusların 2500 yıl iletişim süreci içinde yunusların agresif davranışına hiç rastlanmamıştı. Genelde insanlara dostça yaklaşan yunuslar, özgürlükleri kısıtlandığında insana karşı tutum sergilerler. Genç olanlar daha ılımlı yaklaşıp, yavrular ise sevecen davranırlar.
Konu: Yunuslar & balinalr 
