Taoculuk, çin Kökenli Başlıaca Iki Dinsel Felsefi Sistemden Biridir. Konfiçyüsilikle Birlikte 2000 Yıldan Fazla çin’de Yaşamın Her Alanını Biçimlendirmeiş, çin Kültürünün Ulaştığı Kore, Japonya Ve Vietnam Gibi Başka Asya ülkelerinde De Etkileri Görülmüştür. Reesmi, Pragmatik Konfiçyüsçü Gelenekten Farklı Olarak Doğaya Uygun Davranışı, Kendiliğindenliği, Mistik Ve Metafizik Yaşantıyı, Yönetimde Müdahaleden Kaçınmayı Ve Toplumsal Yaşamda Ilkelliği Savunan Bir Füşünce Ve Inanç Sistemidir. çin Toplumunda Konfiçyüsçülüğün Dengeleyecisi Ve Tamamlayıcısıdır. çin Geleneğinin Bütünü Içinde Konfiçyüsçülük Bir Ahlaki Ve Siyasal Sistemin Yaratılmasıyla, Taoculuksa Daha Kişisel Ve Metafizik Konularla Ilgilidir. çin Felsefesinin Yemel özelliklerinden Olan Insanla Evren Arasındaki Karşılıklıllık Taoculukta çok önemli Bir Yer Tutar. Insan Küçük Bir Evrendir Ve Bedeninde Evrenin Düzenini Yaratır; Insanı Anlayan Evrenin Yapısını Da Anlar. Dinsel Taoculukta Insan Bedeninin Taoculukta Insan Bedeninin Evrendeki Bütün Tanrıları Barındırdığına, Tanrısal öğretmenini çin’in Kutsal Dağlarında Arayan Taocu üstadın Sonunda Onu Kendi Kafasındaki ‘saraylar’da Bulunduğuna Inanaılır. Insanoğluyla Doğal Düzenin Birliği Inancı, Açıklanamayan Büyülü Bir Duygudan Kaynaklanır; Bu Birliği Kavramanın Yolu Da Meditsyondur. Dinsel Taoculukta ölümsüzlüğe Ulaşmak Için Med,tasyonun Yanı Sıra Yiyecek Sınırlamalarına , Nefes Kontroluna, Cinsel Disipline Simya Ve Tılsımlara Da Başvurulur.