Bilmediğim bir karanlıkhayatla ölüm arasında ya var oluşun yada yok oluşun ince çizgisindeyim.
Kalmakla gitmek sevmekle vazgeçmek arasında gidip gelen bir labirentin içindehala yok olduğum yerdeyim.
Bu sonu ben mi çizmiştim ki ellerimle giden yar değil de ben miydimben mi bırakmıştım ki o devasa uçurumdan kendimi.Ben beni mi boğmuştum kendi ellerimle.
Neden diye sormuyorum artık kendime anladım hayat bana en ağır rolünü vermişti.
Seçme şansım yoktu başka bir role bürünme şansım ya hayatın istediği gibi olacaktı yada hayatın istediği gibi ve istediği gibide yapıyordu herşeyi...
Susmalıyım dedim zaman zaman susmalıyım ki belki bir deva olur yarama belki hayat bir güzellik yaparda can katar canıma.
Oysa bilmeliydim hayat karşıydı benim yaşadığım sevdaya...!!!!
Baharların hayalini kurdum hep sonbharımda herşeye yeniden başlayan dünyadoğa belki bende yeniden başlardım eski güzel günlerimi yaşamaya.
Olmadı bahar hiç gelmedi hazanıma.
Vuslatım olamadı hiçkaybolamadım gözlerinin uçurumunda heyecanını tadamadım yanında olmanınkitlenmedi uzuvlarım.Hep bekledim vuslatsızlığın içinde hep bir vuslat günü düşledim.Öyle vefasızdın ki gelmedin kara çalan düşlerime orda olsun bu yangına bir son vermedin.
Ne diyeyim ki sevgili beni sen tükettin...!!!
Sevdana düştüğümden beri ; ayaz buralargüneş doğmuyorısıtmıyor tenimiiçimdeki yangın bile buz kesiyor hasrettengöz yaşlarım süzülürken yanaklarımdan donuyor.
Öyle üşüyorum işte.
Kimdi hak etmeyen bu sevdayı bana mı çok fazlaydın yoksa sevdam mı ağırdı sana matematiksel bir denklem kuramadım.
Hep bilinmeyenlerde saklı kaldı en aşikar yanlarımız.
Velhasıl yaşyamadık işte paylaşamadık bir ömrü neresine sığmamıştık ki koca dünyanınbedenime büyük gelmişti sevdan lakin kalbime sığmıyordun işte.
Şimdi soruyorum hep cevapsız kalan sorumu hayat bana seni çok mu görmüştübir oyunun içine mi salmıştı sevdanı sunarak bana hayat neden bu rolü bana vermişti ?
Herşeye rağmen vazgeçemedim işte çıkmaz sokaklarında kaybolmayı seçmiştim hep sonu hep sana varan yollar tüketmiştimbile bile sana kaybolmuştum sevdanın bilinmeyen şehrinde.
Hep bekleyenin olmuştum hiç gelmeyeceğin duraklardahiç geçmediğin sokağımda ; seni düşler olmuştum.

Ve hep sana yazıyorum sevgilihep sana sevdamı hep sana yazıyorum noktasını koyamağıdım veda mektuplarını.
Zarfsız pulsuz biriktiriyorum saklıyorum hepsini ve ben biliyorum sevgili değdiğinde satırlarım gözlerine çok geç olacak.
Ben sana erken geldim ama sen bana geç kalacaksın....
Mektuplarım değdiğinde ellerineyangınımı duyacako zaman yanacaksın değdiğinde satırlarım gözlerineakmayan göz yaşlarım senin teninden inecek yüreğine.
Benim vuslata yanışım senin hasretine karışacak o vakit anlayacaksın bu yüreğin sancısını o vakit kanayacak yüreğinde hiç bilmediğin bir noktaahların kar etmeyecek bir cana verdiğin bu azap seni belkide hiç olmadığın kadar yakınıma omuzlarını omuzlarıma değdirecek.
Sende yeni başlayan yangın ne yazık ki bende çoktan bitmiş nefesim tükenmiş olacak.
Keşkelerine karışacak pişmanlıkların neden diye haykırışların çiğerlerini parçalayacak.
Ben gitmiş olacağım sevmelerimi sevebilenlere bırakıpumudumu hak edenlere vererekhayatın en acı rolünü sana bırakacak terki diyar edeceğim hayatın tozlu caddelerinden.
Mahşere sakladığım vuslatımıvuslat düşlerimi senin ellerine bırakacağım.
Ne olursa olsun dilimden düşen son hecesen olacaksın ve ebede dek kulaklarınıkalbiniçiğerlerini yakan bu sesi istesende silemeyeceksin ve ben çoktan gitmiş olacağım.
Sen pişmanlıklarınla baş başa keşkelerde yanacaksın