Bize hep elimizdekiler için savaşmak öğretilmişti;o ilk dünyaya geldiğimiz anda bile nefes alabilmek için ağlamıştık oysa...!!!Sonra ağlama demişlerdigüçsüzlüğünü belli etme kimseleresevindirme seni üzmek isteyenleri...!!!Bunun sayesinde odamızın en uç köşelerine kıvrılıp kıvranmayıağzımızı yastıklarla kapatıp çığlıklar atmayı öğrenmek zorunda kaldık sonraları...!!!
Gülme sesli kahkahalarla her ortamda yanlış anlaşılırsın dedilerçok gürdüler mutluluğun sembolü olan küçük ve masum bir kahkahayı..Tuttuk kendimiziengel olduk mutluluklara...Sığınaklarımıza evlerimize girdiğimizde kapattık kendimizi güldük içimizde kalanlara deli dediler...!!!
Dertlerimizacılarımız oldu astık yüzlerimizi...Somurtkansınmutlu olmayı beceremiyorsun dedileryalandan gülücükler attık etrafımızdakilere...Öylesine sahteöylesine anlamsız...!!!
Dün geçtim aynanın karşısına uzun uzun baktım kendime...!Düşündüm sonra ben mi yaşıyorum benim olan hayatıben mi yön veriyorum isteklerime...Benim mi bu mimikler diye...!!
Anladım en sonunda...Şu yalan dünyada kendi isteklerimden başka herkesin isteğini yerine getirmişim..Ama kendimi unutmuşum bu sayede..kendi kimliğimi kaybetmişimbaşkaları mutlu olsun yeter ki diye...Karar verdim bugünitiraz ettim yaşamamı engelleyenlere...Bundan böyle neye gülüyorsa gönlüm ona kahkahalar atıcam kimseyi takmadankendimi dinleyerekneye acıyorsa yüreğim onla yıkılıcambelki çaresiz belkide aciz diyecekler ama ben her gözden yardım dilenicem sırf ben istiyorum diye..unutacağım kendimden başka herkesi...!!!
Konu: Susun artık kendimi arıyorum... 
